Verslag van het Schaapscheerdersfeest

Er was aardig wat aanloop. Volgens de buurman is er 100 man geweest, over de hele dag. 

Ik heb het niet geteld.

Wij geloven dat het voornamelijk Dijkbewoners waren, die voor ons onbekend waren. We hadden op Facebook een uitnodiging gezet, onze eigen vriendenkring benaderd en collega's geïnviteerd. Het leek even op te klaren, helaas bleef de wind uit het Noorden waaien en zaten wij dus precies in de kou, en verdween de zon weer achter een dikke laag wolken. De schuur is op onze normale Westen wind gebouwd, dat we dan uit de toch zouden zitten. Vandaag dus niet. Hierdoor haakten al veel mensen vroeg af. Net toen ik klaar was met de schapen beslommeringen, uitzwaaien van de scheerder en onderweg naar alle gezellige mensen voor een praatje wat eerder niet lukte, liepen velen al weg.  

De overtocht van het 'vaste' land naar het schapen (w)eiland ging per boot. Die was af en toe afgeladen vol. Gelukkig een betrouwbaar en stevig bootje, dus hoefden wij niet te vrezen voor natte gasten. Zeker met deze kou, brrrr. 

Tijdens het scheren kapte Erwin de hoefjes tussen door. Na het scheren kregen de schaapjes een wormenkuur en een leverbotkuur. Daarna waren ze weer vrij. 

De wolzak raakt al aardig vol. Een vacht weegt gemiddeld 3 tot 4 kilo. Ik geloof dat Taro zijn vacht wel 5 kilo weegt! Eigenlijk hadden we hier een weddenschapje op moeten zetten. Leerpuntje. Er waren erg veel leermomentjes trouwens. Dat dit organiseren en begeleiden niet met twee mensen te doen is. Gelukkig hebben de buren ingesprongen en bestierden de bar, Joël haalde af en toe mensen op die in nood zaten op de boot. Omdat ik in de schaapskooi stond, kon ik eigenlijk weinig anders dan de schapen aangeven en terug nemen van de scheerder. De mensen die langs kwamen voor een praatje had ik te weinig aandacht voor. De volgende keer lijkt het me ook erg interessant om een demonstratie te geven tijdens het scheren. Dat er wat meer gebeurt voor iedereen. Dan kan je mensen ook zelf laten voelen wat vilten is. Of een paar kleine projectjes, die kinderen ook kunnen doen. Meer uitleg bij de zelf gemaakte producten, volgens mij zijn die ook aan het oog ontsprongen en weten mensen nu nog niet wat vilten is...

Wat ontzettend leuk was, de buren hebben op een tuinfair een heksenketel gekocht en zij hadden een heerlijk potje stoof (bonen met chorizo) gemaakt. Het was óp voordat je er erg in had! 

Toen alle schapen gedaan waren, moesten alleen nog de lammetjes de wormenkuur en de kuur tegen leverbot. In ons gebied, waar het nat is, hebben we last van slakjes die op het gras wonen. Deze eten de schaapjes op en de slakjes nestelen zich in de lever en eten die eigenlijk helemaal op. Voordat je het door hebt, is je schaap ten dode op geschreven. 

Dus volgend jaar, zon. Ik verheug me zo op het kampvuur ná de BBQ, met gitaar en sangria of als het echt lekker lang zwoel blijft en ijskoud witbiertje. Hmm. En volgend jaar wat vrijwilligers die willen helpen. 

Voor Erwin en mij was het in ieder geval een heel geslaagde middag.