Kan er ook nog wel bij

Een zielige duif.

Haar pootjes waren verstrikt in een plasticlint. Ik heb ze los kunnen knippen van elkaar. 

Helaas ontsnapte ze me en was één pootje nog niet helemaal ontdaan van dit nare spul.

Hopende dat het nog zelf los zou gaan, omdat ik het wel doorgeknipt had.. 

Helaas. Dat ging dus niet.

Eindelijk heb ik haar weer kunnen vangen, helaas pas twee dagen later.

Snel ben ik met haar naar Joyce, zus/dierenartsassistente, gegaan.

Twee paar handen kunnen toch meer dan één paar.
Met fladderende vleugels en trappende pootjes, is dit toch wat makkelijker.

Joyce heeft de touwen verder los gehaald, wat mij niet lukte. Jeej. 

Maar het is natuurlijk wel wat laat. Want één teen moest geamputeerd. 

We weten niet of we de poot verder nog kunnen redden. 

Ze heeft nog een nachtje in huis gelogeerd, maar ik heb haar toch weer
naar buiten gebracht, omdat we het moeten aankijken hoe ze op haar poot leeft.

Nog voordat ze naar buiten mag, moest ik haar even wegen. 

In een sok met open geknipte tenen, heb ik haar kunnen wegen. 

Dan krijgt ze nog wat medicatie.

We gaan het zien.

Van die grote, warme ballen

Als ik een watermeloen zie, denk ik altijd aan Van Kote en De Bie.

De Vieze Man. Die zong iets over grote, natte, warme ballen in zijn buik.

In dat clipje kwam toen een shot met watermeloenen in voor.. vandaar.

Na goed, ik was klein en snapte het toen niet.. ik geloof nu wel ;)

Maar terug naar de meloenen.

Ze doen het! En ze gaan als een speer.

Hopelijk kunnen ze tegen kou.. want de zon is nu ver te vinden.

Ook dat nog,

een kip te water..

Ze lag bij de buurvrouw tussen de lelies.

Met een zak onder mijn arm, omdat de buurvrouw me riep dat er een dode kip bij haar 

lag, was ik er al vanuit gegaan dat ze niet meer leven zou.

Maar schijn bedriegt. Onderkoeld en in shock. Maar nog levend.

Snel heb ik haar in de badkamer droog geföhnd en 

in een handdoekje gewikkeld in het zonnetje gezet.

Helaas.

Ze heeft het niet gered.

Ross te water

Ah, Ross is te water gegaan. 

In een klein, blubberig, stinkend slootje.

Gelukkig hebben de buren hem er uit gevist wat, denk ik,

nog een flinke klus is geweest. Glibberige, stinkende en uitgeputte schaapjes zijn zwaar.

Bibberend en knarsetandend heb ik hem met een kruiwagen van het kippeneiland gehaald. 

Daar woont hij met 5 andere bewoners (Floris, Deer, 14 en Loetje).

In de stal heb ik een warmtelamp opgehangen, handdoeken om hem heen

gewikkeld en een paarde dekentje om de nacht door te komen.

Na twee dagen kwam hij weer bij. Begon weer te eten en werd kwieker.

Ook kwam hij gezellig knuffelen en liep achter me aan. 

Dus toen mocht hij weer naar zijn vriendjes terug.

Ergens scheen de zon vandaag

Maar dat voelt alweer een lange tijd geleden.

Wel is het goed voor de plantjes... Not, alles met mate.

Dit is te veel. 

Blèh. 

Ik haat regen.

Het is donker buiten, het is donker in huis.. nix aan.

Wat wel leuk is, is dat de pruimen al bijna gaar zijn! 

Ik heb er een paar meegenomen, jammie.

Nog even wachten, dan mag de rest ook van de boom.

Wecken wordt dat dan! 

Oorzaak en gevolg

We hebben een haan...

Dat is de oorzaak..

Het gevolg..

Broedse kip..

Hij woont gewoon bij ons op het eiland, dus niet op het kippeneiland,
dat zou niet te doen zijn. Die daar blijven lekker single en celibatair.

Bij ons wonen 5 kipjes voor onze eigen eitjes.

Nu worden dat er dus blijkbaar iets meer..

Ik denk nog een weekje te gaan..

Skudde kleed

Tadaaaaaa!

Na een dagje vilten, een dagje spierpijn, even wassen in het bad...

Mag het er wel wezen..

Jammer genoeg blijkt hondje allergisch voor schapenwol.

Dus het kleedje kan niet blijven liggen :(

Een kudde Skudde

Dankzij één van mijn demonstratiedagen kwam ik in contact met een meneer

die een kudde Skudde schapen heeft. Net iets kleiner dan onze 

Drentse Heideschapen en net iets groter dan onze Ouessant schaapjes.

Kortom, het leek mij een ideaal maatje om in de workshops te kunnen gebruiken.

Helaas door wat pech omstandigheden konden de Skuddes niet direct geschoren

 worden en kreeg ik de vachten pas onlangs. Ze zijn eigenlijk te vervilt 

om in de workshop te gebruiken. Maar ik -en zelfs Erwin- zag wel dat 

het prachtige vachtjes zijn. Dus zonde om zo maar weg te doen.

Nadat ik ze uitgezocht had, met pijn en bloed aan mijn vingers omdat ik ze steeds 

open haalde aan hele scherpe blaadjes (waar wonen die schaapjes?), 

heb ik toch een selectie gemaakt.

Plan van aanpak was om de stukken wol die bruikbaar waren

maar naast elkaar op twee tafels te leggen.

Normaal gebruik ik één tafel voor één schaap. 

Zo iets dus. Met veel moeite heb ik het weer omgedraaid 

(dit moet, anders kan ik de wol niet aan elkaar vilten).

Het was nog best een lastig klusje, omdat ik een mooi idee had, maar om dat dan weer in spiegelbeeld omgedraaid op tafel te krijgen. Pfiew. Maar gelukt.

Zo dus.

De hele dag aan het vilten.... en vilten... 

Wat zal het worden? 

In ieder geval een gróót kleed!

Nog nooit gezien

Grappig. 

Opeens zie je dingen die je nog nooit gezien hebt.

In de kinderboerderij staan deze paddenstoeltjes.

Tenminste, dat denk ik dat het zijn.

Gewoon mooi te zijn. 

Zeker 's ochtends met een zonnetje en wat ochtenddauw. 

Lekker decadent

Onze buurjongen is piloot, dat laat Erwin zich geen twee keer zeggen, 

nu dat hij officieel zijn papieren heeft.

Dus hebben wij de buurjongen geboekt en zijn we een rondje Nederland gaan vliegen. 

Voor zo ver dat kan in Nederland.

Vanuit Lelystad waar zijn thuisbasis is, zijn we naar Teugen gevlogen.

Daar hebben we een kopje koffie gedronken en Erwin heeft er nog even zaken gedaan.

Had hij op de luchthaven afgesproken.

Toen door.

Naar Texel. Toevallig dat de ouders van de buurjongen daar vakantie vierden.

Kunnen we daar ook gezellig nog even een koffie doen.

Kwam ook goed uit, want we moesten nog even tanken.

Om de beurt mochten we voorin zitten en het vliegtuigje besturen.

Wat nog knap lastig was, er stond een stevig windje. 

Na Texel was het al weer tijd om terug te vliegen. 

Én mijn beurt om te sturen, ha,ha!