Update baby news!

Het zijn zulke heerlijke eendjes. Ze zien mij en Joël als 'mama'. 

Dus dag 1 dat we met ze gingen spelen, hoefde je maar je hand op te houden of ze sprongen er in.. en vielen als een blokje in slaap. Zo zoet! Dit doet je hart weer smelten. Heerlijk.

 

 Ze kruipen steeds onder je oksel, echt alsof ze op zoek gaan naar de vleugel om onder te schuilen, een oerinstink. We zetten ze ook in onze nek, omdat dat voor ons wat gemakkelijker is dan heb je je handen vrij in plaats van dat je krampachtig je armen niet probeert te bewegen omdat er een iniminie onder zit. Dit kriebelt alleen wel ontzettend! Zulke kleine donsjes met frummelende snaveltjes, ze zijn steeds op zoek naar eten, en raspende nageltjes. Maar als ze eenmaal in je nek genesteld zijn, vallen ze in slaap.. zucht... smelt...
Ik had van zelf gesponnen wol een soort van mutsje gehaakt, deze is natuurlijk mislukt. Nee dat zeg ik fout, het is niet geworden wat ik verwachtte. Het moest een kommetje worden, goed doorgevilt, maar uiteindelijk het is een ideaal eendennestje! Als ze slapen en niet hun eten door de hele kooi heen -en daarbuiten- spatteren, dat kunnen ze erg goed, dan liggen ze samen gezellig in de muts. Zó knus.

Computeren kunnen ze ook goed ;)

Ze blijven keurig op tafel en wandelen dan kwekkend overal overheen. De muis op het beeldscherm zien ze ook als eten en vliegen er achteraan al pikkend op het beeldscherm, ha,ha. Erg komisch! 

Ze hebben mijn hart gestolen, deze twee ondeugdjes.