Willem was ontsnapt.
Ik liep met een aantal emmers aan mijn armen en kon nog maar nét zijn 'nieuwe' wei bij de Pipowagen openen zonder alles te laten vallen.
Deze kans zag Willem als een ware buitenkans. Hij glipte zo langs me, en rende de "vrijheid" in. Naja, rennen... Veel verder dan de bak en de tuin kan hij niet komen, ons erf is afgesloten met een groot hek bij de oprit.
Gelukkig had ik een lekker broodje bij me en binnen no-time was Willem weer thuis.
Kan hij daar lekker verder eten, al het heerlijke groenafval van gisteravond. Soms kan ik me tijdens het koken al verheugen op de volgende ochtend, een soort van euforisch gevoel dat Willem wel blij met me zal zijn met wat ik gekookt heb. En soms snij ik iets ruimer afval.. gewoon om hem te trakteren.
Dat slaat natuurlijkallemaal nergens op, Willem eet alles en vindt alles lekker. Hij is wel kieskeurig in volgorde. Het aller, aller lekkerste gaat als eerste op, dat wat minder lekker is gaat daarna en wat hij eigenlijk niet top vindt, in de loop van de dag.. maar het gaat op! Daar ben ik weer blij om; want opgeruimd, staat netjes :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten