De Ouessantjes hebben een eigen privé eiland gekregen.
Zij stonden samen met de geiten op het kippeneiland, maar het gras is op.
We hebben nog een eilandje over, wat alleen met een bootje te bereiken is. Gisteren hebben we het stalletje opgeknapt, waterdicht gemaakt en vers hooi er in gelegd. Ze lijken het leuk te vinden, er staat nog wat lekker gras, er liggen stapels met afgebroken takken wat ze lekker vinden. Kortom, ik vind het een succes.
Het enige is dat ze wat lastig bereikbaar zijn. Ik ga nu via Eiland 4 (waar de paarden afgelopen zomer stonden), met de badkuipboot. De badkuipboot is een bootje die niet kan zinken, maar heeeeel erg wiebelig is. Ook erg stuurloos. Om over te steken had ik een peddel meegenomen, eigenlijk hoopte ik dat als ik het bootje een flinke zwieper zou geven, hij vanzelf aan zou komen aan de overkant. Zo breed is het niet. Helaas.. de wind was te hard en de badkuip té ongeleid. Het duurde even, maar de overkant heb ik bereikt.
Oui en Non, de Ouessantjes, heb ik gedag kunnen zeggen. Even het huisje gecontroleerd.
Toen begonnen aan de terugtocht.. dat leek onbegonnen werk. De wind stond zo dat ik terug werd geblazen. En er tegen in peddelen leek zinloos. Even gewacht op een lage periode (heet dat zo?), ik ben tussen twee windvlagen door gemanoeuvreerd, wiebel, wiebel. Gelukkig had ik geen honden bij me :)
Erwin gaat een touwtje voor me spannen.. dat ik gewoon mezelf aan het touwtje kan overtrekken, zonder ingewikkeld tegen de wind in gepeddel. Fijn!
Misschien dat we de geitjes ook nog over varen. Eerst de gezondheid van Nina afwachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten