Sinds een week of 4 hebben we Walter in ons midden opgenomen.
Een prachtige Lotharinger.
Als eerst gezellig met Sabaiba in de stal, tot het voorjaar komt.
Dan zouden ze gezamenlijk lekker naar buiten in de kinderboerderij gaan.
Helaas, die twee konden niet samen. Ondanks dat ze genoeg ruimte hebben, we ze om de
dag in het konijnen hok in de stal en los hebben gelaten. Zodat ze aan elkaar
konden wennen. Als we ze los laten, bij elkaar, bleven ze maar achter elkaar aan rennen.
Op één dag, dacht ik dat ik misschien moest doorzetten.
En ben ik eerst de diertjes gaan voeren, voordat ik ze weer uit elkaar zette.
Ik zag toen al wat haren her en der en een veeg bloed.
Kan gebeuren. Dus toch maar Walter naar Truus gebracht,
dat zij maatjes kunnen worden.
Daar was ik alleen bang dat Truus Walter misschien zou verbannen.
Sabaiba is toen alvast in de kinderboerderij gaan wonen, dat hij ook wat frisse lucht kon krijgen.
Dit lijkt prima te gaan, ondanks de schade die Walter aan Sabaiba's neus heeft toe gebracht.
Een paar dagen later zien we Truus in haar voerbak liggen, ach wat grappig dachten wij nog.
Het tegen deel blijkt waar. Truus is als de dood voor Walter! Wie had dat gedacht.
Blijkt dus ook dat als we Walter voeren (en Truus) hij Truus aanvalt -letterlijk- als zij te dicht bij zijn voer komt. Hij springt naar haar hoofd en laat niet meer los.
Zo zag ik ook al wat eerder wondjes rond Truus haar neus.. Nooit bij stilgestaan dat dit door Walter zou komen.
Dus Walter woont nu weer in de stal en Truus woont weer rustig in haar stalletje in plaats
van in haar voerbak.
Nu nog kijken hoe we Walter kunnen temmen.
