Wat een plaatjes.
Ze doen me altijd aan hertjes denken.
Zo fragiel, elegant en hartverwarmend...
Nee, hartversmeltend.
We vonden ze onderweg naar de stal, bijna vertrappeld tussen de poten
van de andere hongerige schapen.
Mama keek niet meer naar ze om zodra ze ons zag.
Egoïstisch!
Ha.ha. nee hoor. Natuur heet dat.
Snel de kraamkamer met hooi bestrooid voor een lekker warm bedje.
Mama en kids er in zodat ze even rustig en alleen met elkaar
bezig kunnen zijn.
Lief!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten