De Nandoe is bronstig.
We hadden ze al opgesloten in hun eigen hok -dat is dat stukje zandbak met een stalletje- omdat hij zo agressief is.
Natuurlijk wilden we liever dat ze vrij konden lopen in de 'kinderboerderij', maar hij ging al zó te keer als we alleen al langs het hek liepen.
Toch hebben we, omdat het gras zo mooi groen is, ze los gelaten.
Nu moeten we met een bezem als schild naar binnen om de diertjes eten te geven.
Nan heet het grijze meisje en Doe is de agressieve witte, een mannetje.
Doe beschermt natuurlijk alleen maar, maar toch moeten we dagelijks even binnen zijn.
Dus met gevaar voor eigen leven wagen we ons snel naar binnen, gewapend met bezem overleven we het aardig. Hij maakt ook gekke toetergeluiden. Een laag keel geluid.
We wachten vurig tot de bronsttijd over is.
Vanmorgen was hij al afstandelijker. Misschien omdat zij -Nan- al eieren aan het leggen is.
De teller staat op 5 stuks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten